تو راه پُر بود از درد
پُره تو زرد و نامرد
پُره از شام آخر
پُره ، فراق مادر
تو راه پُر بود از فقر باور
پُره ، پُر بود از زهر و كافر
تو راه پُر بود از قهر داور
تو راه پُره هوس بود من باس ميشدم حرس زود
تو راه پُره شيريني و روشون پُره مگس بود
تو راه پُر از قفس بود
آب خون ِ دل و نفس دود
فرياد ميزد غم از تو
من پرواز عينه پرستو
ياد گرفتم پا پس نزارم
ته بن بست راه هست برا من
كاري با اونكه ناله ست ندارم
ببين من از اون لامصبائم
ياد گرفتم جون بكنم تا راحت نشه از روم بپرن
از رگ و از خون بگذرم تا باور كني از اون بهترم
ياد گرفتم رو نغ نرم چون ميچرخه و منم رو محورم
مردم با اونكه روئه بدن پس ياد گرفتم كه رو بهت ندم
نه هه
اينو ياد گرفتم كه من مثه باد يه فتنم
پس كاري نكن كه طوفاني شم كه من خون ببينم خونخوار ميشم
آ.. اينو ياد گرفتم كه دريا با يه جنگجو آرومه
تا ته رفيق فقط پارومه ساحل پشت و طوفانو بارونه
اينو ياد گرفتم كه همه انگشتا رومه
بزرگ كوچيك داروغه
فقط موزيك دارومه
باز من تنها چت تو اتاقم
تنها هدفون تو گوش
تو راه پُره تاريكي بود..
تو راه پُره هوس بود من باس ميشدم حرس زود
تو راه پُره شيريني و روشون پُره مگس بود
تو راه پُر از قفس بود
آب خون ِ دل و نفس دود
فرياد ميزد غم از تو
من پرواز عينه پرستو
تو اين دنيا ديوونه ها پُرن هنوزم
اجباراً ديگه خودم نبودم
هنو واسه هدفم هولم نگو نه
ولي اينو ياد گرفتم كه تو قالب خولم نمونم
خطامو رو افراد دورم نكوبم
شعرمو ديگه جايي بلند نخونم
اينو ياد گرفتم ، خوبه باج گرفتن
نگيري ميگن پاك خرفتن
عشق ميخواد از دل خاك نوشتن
هي نوشتم هي نوشتم
آدماي لال فرشتن
اينو ياد گرفتم هيچوقت دل نشكنم
جوري باشم كه بهم لش نگن
جايي نرم تا تشنم نشن
اينا ول نميكنن تا پا هجرت نرن
اينو ياد گرفتم كه ديگه هرجايي نخندم
خشك از يه حرفايي نرنجم
استوار تنهايي نترسم
روبروم يه فردايي هرچند بد
يه خدايي تو عرشم هست
متن آهنگ امير تتلو و دوزخ – تو راه
تو راه پُره هوس بود من باس ميشدم حرس زود
تو راه پُره شيريني و روشون پُره مگس بود
تو راه پُر از قفس بود
آب خون ِ دل و نفس دود
فرياد ميزد غم از تو
من پرواز عينه پرستو
تو راه پُره هوس بود من باس ميشدم حرس زود
تو راه پُره شيريني و روشون پُره مگس بود
تو راه پُر از قفس بود
آب خون ِ دل و نفس دود
فرياد ميزد غم از تو
من پرواز عينه پرستو